Dit is een hersenspinsel over hoe je het leven kunt ervaren om vijf over half vijf 's nachts. Na een avondje stappen.
Rood, bewegend, interessant. Een zwart met wit gestreepte
paal eronder zorgt voor herkenning. Geeft niks, jij wist het namelijk allang.
Een trillende broekzak doet je realiseren dat je sociale leven gewoon verder
gaat. Maar nu even niet. Focus, want het moet. Focus, omdat je weet dat je het
kunt. Dus doe het. Kracht stroomt naar de onderkant van je lichaam. Je komt in
beweging. Langzaam, maar geen stilstand. Net als vroeger. Met papa. Oefenen
totdat het lukte. De gedachte aan zijn duwende hand op je schouder maakt je
emotioneel. Wat was ik toch klein, en hij zo groot. Geef niks want hier moet je
naar links. Of toch rechts? Een moeilijke beslissing. Dus, wat doe je? Ga je
terug? Of toch door? Geen van beide keuzes geeft veel zekerheid. De wind blaast
steeds zachter door je gezicht. Tenminste, zo lijkt het. Wijsheden van vroeger
spoken door je hoofd. Melk is goed voor je botten, van spinazie wordt je sterk,
korstjes zijn gezond. Maar wat was ook alweer de belangrijkste? Houd de vaart
er in want anders… Bam. Geeft niks, je bent dronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten