Getriggerd door muziek begin ik mijn spel dat schrijven
heet. Een warrige, oneindige stroom van woorden moet via je vingers je lichaam
verlaten. Op de juiste manier, op de juiste tijd en met het gewenste effect.
Moeilijk is het zeer zeker, uitdagend bovendien. Fantasie is een bijna
ontembare tornado in je hoofd. Leg het vast voordat het je ontglipt. En ben je
je flow kwijt? Jammer dan, opnieuw of in de koelkast. In de hoop dat het ooit
weer terug zal keren.
Ik spreek nu vanuit het schrijvers oogpunt. Maar hoeveel
moeilijker is het als je kunstenaar bent. Woorden zijn uitwisbaar. Kunst moet
helemaal opnieuw. Frustratie is daarom doodsoorzaak nummer één onder scheppers.
Oké ik zal hier wel wat overdrijven, maar frustrerend kan het zeker zijn.
Vandaar dat ik nu, op dit moment graag een ode wil brengen
aan zij, die zichzelf opofferen om de wereld te verlichten met fantasie. Een ode, aan zij die zich niet laten stoppen. Chapeau!
En daarom wil ik dit filmpje met jullie delen, zoals het ook met mij gedeeld is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten