Als kind ben je bang voor de meest mogelijke dingen. Je verzint ook van alles om hier mee om te gaan. En dan word je ouder. En alles wordt minder. Zou het aan fantasie liggen?
Eigenlijk is het maar raar. Je ligt in bed, in het donker. Heel de wereld is op dat moment eng, vijandig en in staat om je op te eten. Als er geen heks onder je bed ligt dan misschien wel een krokodil, een haai, een enge clown of gewoon een ondefinieerbaar monster. Kinderen kunnen zichzelf helemaal gek maken. Je moet in drie stappen in je bed zijn want anders pakt het monster je. Ik dacht zelf altijd dat er 's nachts haaien via een luik losgelaten werden in het zwembad. Overdag was ik doodsbang dat er een haai onopgemerkt op een donkere streep was blijven liggen. Achteraf grote onzin natuurlijk, haaien kunnen helemaal niet tegen chloor! Maar dat is precies het probleem. Nee, niet dat haaien niet tegen chloor kunnen, dat wij nu voor alles een oplossing denken te hebben. Als volwassene heb je eerder nachtmerries over het verliezen van je baan, een overspelige partner, een kras op je auto of het verlies van je mobiele telefoon dan dat je bang bent opgegeten te worden door een kannibalistische dwerg. Ergens wel logisch natuurlijk. Maar toch... Geef mij maar een krokodil onder m'n bed. Lijkt me heerlijk, ik heb altijd al een reptiel als huisdier gewild.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten